La Parola : dècuvèrt, dècuvèrta, dècuvèrts, dècuvèrtes
40553
definicion : participo passâ - vèrbo dècuvrir.
- Francês : découvert, découverte, découverts, découvertes
- Italien : scoperto, scoperta, scoperti, scoperte
- Gramatica : participo passâ
- Gramatica : adjêctif
- Varianta : dèhcuvèrt, dèhcuvèrta, ..., dèhcuvèrtes [Vls]
- Frâsa : Adonc ta rechèrche t'avéve portâ sur lo chemin tordu des grafies. Dens lo dèconfôrt plles totâl t'avéve dècuvèrt que por ècrire érant a ta disposicion una miriâda de grafies mêses a pouent per des dialèctologos loquint sol souci ére cél de fére reproduire los sons prèciox de ton dialècto. Mas u fond, quârque-chousa de ta rêson sè rèvoltâve; porquè lo bèt de l'ècrire te sembllâve ôtro que cél de reproduire des sons por qui fusse étâ bon de los prononciér; porquè por ceti bout de la fidèla reproduccion sonôra, los ans 2000 on at a disposicion un univèrs de moyens plles èficaços que pas des complicâyes gimnastiques grafiques.
- Frâsa : Mas oncor més/mielx qu'y é dècuvèrt,
Et de cen vuel prègiér houé:
Cé povens vivre des changements,
Come niona pârt ôtrament.